Badania korozyjne w komorze solnej

Posiadam próbki elementów z różnych gatunków stali występujące w komunikacji miejskiej (autobusy, tramwaje, autokary). Próbki chcę poddać badaniom w komorze solnej (wg PN-EN ISO 9227). Czy istnieje norma określająca czas ekspozycji w zależności od gatunków stali i ich połączeń ? Czy na podstawie tylko czasu ekspozycji w komorze solnej można w prosty sposób przeliczyć wartość na rzeczywisty czas w danych warunkach użytkowania pojazdów?

Badanie odporności na działanie obojętnej mgły solnej (NSS) wg PN-EN ISO 9227 określa jedynie zalecane okresy między inspekcjami próbek poddanych oddziaływaniu mgły solnej. Norma zaleca czas 2, 6, 24, 48, 96, 168, 240, 480, 720 i 1 000 godzin.

Badanie korozyjne w mgle solnej służy do porównania między sobą materiałów poddanych oddziaływaniu tego samego czynnika – mgły solnej i ma na celu określenie czasu jaki będzie potrzeby do zapoczątkowania korozji w takich warunkach. Sam test korozyjny jest przeprowadzany w temperaturze 35°C w środowisku 5% NaCl mgły solnej, a takie warunki nie często występują w prawdziwych warunkach eksploatacyjnych. Takie badanie przez to służy bardziej w calach porównawczych, choć jago wyniki będą się przekładać na czas eksploatacji elementów w rzeczywistych warunkach pracy elementów.

Do oceny materiałów poddanych badaniom w mgle solnej można zastosować kilka metod: ocena wyglądu po badaniu korozyjnym, ocena ubytku masy próbki podczas testu, liczba i rozmieszczenie defektów korozyjnych, czas wymagany do powstania pierwszych oznak korozji na powierzchni, zmiana własności mechanicznych elementu, analiza mikroskopowa powierzchni pod względem występujących defektów.

Test korozyjny w mgle solnej jest badaniem kontrolnym, często stosowanym do kontroli jakości danego procesu technologicznego na przykład dla elementów pokrywanych warstwami antykorozyjnymi. Testuje się elementy, które standardowo wytrzymują np. 480h bez widocznych znaków korozji na powierzchni. Jeżeli partia materiału zaczyna korodować po 96 godzinach oznacz to błąd w procesie technologicznym i konieczność usunięcia błędu w technologii wykonania warstwy antykorozyjnej.

Wyników badań korozyjnych w mgle solnej nie można przeliczyć na czas eksploatacji w warunkach rzeczywistych.