Korozja na podkładkach ze stali SS304
Witam, przeprowadziliśmy ostatnio test solny 30 dniowy na gotowym produkcie i okazało sie, że wystąpiła korozja na zawiasach drzwi. Wszystkie elementy zawiasów (śruby, podkładki, nakrętki, zawiasy) zostały wykonane z SS304, Jaka jest przyczyna tej korozji?, Co można wdrożyć żeby jej nie było?
Testy w komorze solnej są wykonywane w celu określenia odporności na korozję w środowisku mgły solnej w sposób przyspieszony. Umożliwiają porównanie różnych gatunków stali, typów zastosowanej obróbki powierzchniowej, gotowych wyrobów i wykrycie miejsc, które najszybciej wykażą pierwsze oznaki korozji. Sama stal nierdzewna długo wytrzymuje środowisko mgły solnej bez oznak korozji, podczas gdy stal węglowa już po kilku godzinach zaczyna korodować. Miejscem najbardziej narażonym na korozję w gotowych wyrobach ze stali nierdzewnej są zawsze trudno dostępne miejsca w danym elemencie, załamania, szczeliny, zagięcia, narożniki, itp. Jest to związane z jednej strony z możliwością zbierania się w tych obszarach zanieczyszczeń, głównie brudu cząstek żelaza, które w sposób przyśpieszony korodują po krótkim czasie oddziaływania mgły solnej. Z drugiej strony przyczyną korozji stali nierdzewnej w takich miejscach są same szczeliny, czyli mikroobszary o utrudnionym dostępie tlenu do powierzchni stali i warstwy pasywnej, dzięki któremu może się ona odbudowywać i aktywnie chronić materiał przed korozją.
W opisywanym przypadku doszło do korozji w miejscach, gdzie występowały szczeliny. Przestrzenie zawiasów, szczeliny pod podkładkami są obszarami, w których mogą się zbierać drobiny brudu i drobne cząstki żelaza, stali czarnej. Takie cząstki szybko ulęgają korozji w środowisku mgły solnej i rozprzestrzeniają się po powierzchni stali nierdzewnej w formie brunatnych nacieków już po niedługim czasie testu korozyjnego i w miarę jego trwania zajmują coraz to większą powierzchnię materiału. Kolejna przyczyna może być związana z korozją samej stali nierdzewnej, która najpierw ulegnie korozji w miejscach trudno dostępnych danego elementu niż na płaskiej powierzchni elementu. Jest to związane z odpornością korozyjna stali nierdzewnej, która prędzej ulegnie korozji szczelinowej niż korozji wżerowej. Powierzchnie płaskie, po których swobodnie spływa ciecz (roztwór mgły solnej) są mniej narażone na korozję niż powierzchnie szczelin (zawiasy), gdzie ciecz korozyjna zalega, co w efekcie może powodować bardziej agresywne warunki testu korozyjnego.
W opisywanej sytuacji zaleca się wprowadzenie do etapu technologicznego produkcji elementów procesów chemicznej obróbki powierzchniowej polegających na wytrawianiu i pasywacji elementów po zakończeniu obróbki mechanicznej. Kolejne zalecenie może dotyczyć takiego zaprojektowania elementu i zawiasów, aby były one pozbawione trudno dostępnych obszarów (ciągłe spoiny połączeń spawanych) oraz montaż całości po zakończeniu obróbki chemicznej powierzchni.