Nasiarczanie stali żaroodpornej

Jak przeciwdziałać nasiarczaniu stali żarowytrzymałej (np. gatunek H25N20S2)?

Problem nasiarczania stali żarowytrzymałych/żaroodpornych dotyczy większości stali tego grupy, co jest związane z warunkami ich eksploatacji. Środowisko bogate w związki siarki może bardzo szybko doprowadzić do korozji stopów zawierających w składzie nikiel (stopy austenityczne). Problem ten jest bardziej intensywny w warunkach redukcyjnych atmosfery eksploatacji lub dla środowisk o niskiej zawartości tlenu. Im wyższe stężenie niklu w stali tym jest ona bardziej wrażliwa na atak korozji polegającej na nasiarczaniu. Gdy w środowisku eksploatacji występuje wysokie stężenie siarki zaleca się stosowanie stali o stężeniu niklu nie wyższym niż 20%. Gatunek austenityczny 1.4845 (UNS S31008) zawierający 25%Cr i 20%Ni jest z powodzeniem stosowany w wielu aplikacjach pracujących w środowiskach bogatych w siarkę. Gatunek H25N20S2, EN 1.4841 (UNS S31400) zawiera także 25%Cr i 20%Ni. Dla najbardziej wymagających warunków pracy może być konieczne zastosowanie stopów pozbawionych niklu, czyli stopów o strukturze ferrytycznej zawierających 28%Cr, takich jak na przykład gatunek 1.4749 (UNS S44600). Optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie najpopularniejszej austenitycznej stali żaroodpornej EN 1.4828, która zawiera 20%Cr i 12%Ni.

Literatura

[1]. Heat Resistant Alloys - Rolled Alloys, Inc., www.rolledalloys.com