Elementy balustrad i poręczy

Z jakiego gatunku stali nierdzewnej wytwarza się elementy balustrad i poręczy?

Stale odporne na korozję wykazują liczne własności, które sprawiają, że są one wysoce odpowiednie dla zastosowań dekoracyjnych, na elementy wykończeniowe w budownictwie i w wielu innych spokrewnionych sektorach. Materiał ten jest nowoczesny i atrakcyjny, higieniczny i łatwy w czyszczeniu, odporny na korozję, wytrzymały, łatwy w konserwacji, łatwy w przeróbce i w pełni podatny do recyklingu. Z powyższych względów architekci, projektanci i kontrahenci z chęcią stosują stal odporną na korozję w budynkach i konstrukcjach, na elementy poręczy i balustrad, stalowe okucia, na elementy w przemyśle spożywczym, gastronomii i elementy wyposażenia kuchni etc.
Elementy wytwarzane ze stali odpornych na korozję, np. poręcze i balustrady wymagają zastosowania różnych technik łączenia w tym mechanicznych połączeń a przede wszystkim zastosowania technologii spawania. Zastosowanie mechanicznych metod wykończenia powierzchni i technik spawania wymaga podstawowej wiedzy o własnościach fizycznych stali odpornych na korozję.
Do budowy elementów balustrad i poręczy stosuje się austenityczne gatunki stali nierdzewnych, w tym 1.4301, 1.4307 głównie do zastosowań wewnętrznych oraz 1.4401 i 1.4404 do zastosowań zewnętrznych, narażonych na oddziaływanie czynników atmosferycznych także na terenach nadmorskich.
Poza prawidłowym doborem gatunku stali na omawiane zastosowanie decydujące znaczenie ma prawidłowa obróbka elementów i znajomość przewodności i rozszerzalności cieplnej stali odpornych na korozję, które znacznie różnią się od tych dla stali węglowych. Stale ferrytyczne typu PN-EN 1.4016 wykazują podobne własności fizyczne do stali węglowych, ale ich zastosowanie powinno być ograniczone do pewnych wewnętrznych zastosowań. Gatunki austenityczne stali 1.4301, 1.4307, 1.4401 i 1.4404, które są najczęściej stosowane na elementy dekoracyjne, wykazują wyższą (50%) rozszerzalność cieplną i niższą przewodność cieplną niż stale węglowe. W wyniku czego podczas szlifowania i polerowania elementów ze stali austenitycznych, pod wpływem wytwarzanego ciepła nie może ono zostać odprowadzone tak szybko jak w przypadku stali ferrytycznych. Prędkość narzędzia i zastosowana siła powinny być odpowiednio dobrane tak, aby skompensować ten efekt, bo w innym przypadku nadmierne nagrzewanie spowoduje przebarwienia powierzchni i jej deformację. Powinno się również unikać zbyt grubych spawów, bo prawdopodobnie spowodują one deformację elementów. Ponadto nadmierne zgrubienia na licu spawu będą wymagać dłuższej obróbki powierzchni.