Własności wytrzymałościowe i wartości naprężeń dopuszczalnych stali nierdzewnych

Własności wytrzymałościowe i wartości naprężeń dopuszczalnych stali nierdzewnych

Określenie wytrzymałości mechanicznej materiału dobranego do danej konstrukcji może odbywać się przy zastosowaniu metody naprężeń dopuszczalnych lub metody stanów granicznych [1,2], która jest zalecana do wykonywania obliczeń podczas projektowania konstrukcji stalowych [3,4].
W zależności od rodzaju dobieranego materiału oraz projektowanego elementu należy odczytać z odpowiednich tablica własności mechaniczne materiału lub określić je z wykresów wytrzymałościowych dla danej temperatury obliczeniowej i warunków pracy, w tym wytrzymałość na rozciąganie Rm, umowną granicę plastyczności Rp0,2, wytrzymałość na zmęczenie Zg, umowną granicę plastyczności Rp1,0 i inne w temperaturze obliczeniowej. 
Wyznaczenie naprężeń dopuszczalnych (kr) wybranego materiału odbywa się przez obliczenia w oparciu o wzory: kr=RmT/Xm*α; kr=RpT/Xe*α; kr=Zgo,t0/XZ*α; (MPa) gdzie: Xe, Xm i XZ są współczynnikami bezpieczeństwa, a α jest współczynnikiem poprawkowym. 
Wartości współczynników bezpieczeństwa podają odpowiednie uregulowania normatywne i przepisy związane z wymaganiami stawianymi danej konstrukcji, elementowi, itd.
Poniżej podano maksymalne dopuszczalne wartości naprężeń nominalnych stosowane podczas projektowania za jednym z producentów stali nierdzewnej [5].