Warstwa pasywna w stalach odpornych na korozję

Stale odporne na korozję, według normy PN-EN 10088, dzielą się zgodnie z ich głównymi własności na: stale nierdzewne, żaroodporne i żarowytrzymałe. zy warstwa pasywna tworzy się na powierzchni wszystkich tych trzech rodzajów stali czy tylko dotyczy to stali nierdzewnej? Czy taka warstwa pasywna składa się wyłącznie z tlenków chromu?

Stale odporne na korozję pod względem składu chemicznego stanowią jedną grupę stali stopowych, które zawierają przynajmniej 10,5%Cr oraz inne dodatki pierwiastków stopowych, takie jak Ni, Mo, N oraz Cu, Ti, Nb, Si, Al, W. Stale odporne na korozję w zależności od głównej - dominującej własności i zastosowania podzielono na stale nierdzewne, żaroodporne i żarowytrzymałe. Oznacza to, że w danym zastosowaniu np. na elementy do pracy w wysokiej temperaturze najważniejszą cechą danego gatunku stali jest jego żaroodporność, ale bez względu na to może on także wykazywać dobre własności nierdzewne lub żarowytrzymałe. Jeżeli główną cechą eksploatacyjną jest nierdzewność stali w danym środowisku korozyjnym to jest on sklasyfikowany w grupie stali nierdzewnych.

Warstwa pasywna tanków tworzy się na powierzchni wszystkich stali odpornych na korozję (nierdzewnych, żaroodpornych, żarowytrzymałych), a jej powstanie jest uzależnione od stężenia chromu, które musi wynosić przynajmniej 10,5%. Wytworzenie trwałego stanu pasywnego powierzchni można przyspieszyć przez zastosowanie pasywacji powierzchni za pomocą odpowiednich związków chemicznych.
Warstwa tlenków na powierzchni stali nierdzewnej - warstwa pasywna odpowiedzialna za odporność korozyjną stali jest złożona głównie z tlenków chromu, ale tworzą ją także inne pierwiastki wchodzące w skład stali zwłaszcza molibden, który zwiększa odporność na korozję wżerową w środowisku jonów chlorkowych.