Twardość i odporność na korozję stali nierdzewnych

Jeśli dobrze pamiętam w stalach nierdzewnych austenitycznych (nie tylko) im większa zawartość węgla tym mniejsza odporność na korozję a im więcej molibdenu tym stal jest bardziej twarda. Czy stal 316, 316L 316Ti mają tą samą twardość a ze względu na różna zawartość C i Ni mają różną odporność na korozje?

Stężenie węgla w stalach nierdzewnych ma decydujące znaczenie pod względem odporności na korozję międzykrystaliczna, czyli powstawanie węglików chromu np. w strefie wpływu ciepła podczas spawania, co w efekcie obniża odporność korozyjną stali po spawaniu. W tym przypadku dla ochrony stali przed tym typem korozji obniża się stężenie węgla do minimum, co ma spowolnić wydzielanie wymienionych węglików i zapobiec obniżeniu stężenia węgla do wartości krytycznych.

Stężenie molibdenu w stali nierdzewnej wpływa bardziej na podwyższenie jej odporności na korozję wżerową niż wzrost twardości.  Molibden jest pierwiastkiem oddziaływującym trzy razy silniej na zwiększenie odporności na korozję wżerową niż chrom i jest specjalnie dodawany do stali dla zwiększenia odporności korozyjnej.

Stale typu AISI 316, 316L, 316Ti nie wykazują dużej różnicy twardości, z tego względu, że wszystkie posiadają zbliżone stężenie chromu 18%, niklu 10% i w przypadku gatunku niskowęglowego AISI 316L obniżone stężenie węgla, a w przypadku AISI 316Ti dodatek stabilizującego tytanu, które ostatecznie nie wpływają na twardość stali, lecz jedynie na jej odporność na korozję międzykrystaliczną. Gatunek AISI 316Ti zawiera dodatek tytanu, który stabilizuje stal i także zapobiega wydzielaniu węglików chromu na rzecz węglików tytanu w trakcie spawania, w strefie wpływu ciepła.

Odmiany gatunku AISI 316 opracowano dla polepszenia odporności na korozję międzykrystaliczną, czyli obniżono stężenie węgla w gatunku AISI 316L lub przy stałym stężeniu węgla wprowadzono dodatek tytanu - gatunek 316Ti.